Weer een mooi weekend

‘t Word eigenlijk wel weer tijd voor een nieuw berichtje, dus dat doen we dan ook maar! Alsof het een straf is :p Nee hoor, vind het leuk om te schrijven en vooral om jullie reacties te lezen. Moet niet te hard met mijn vingers op het toetsenbord razen, want mijn kamergenootje Mary doet op dit moment een ‘nap’ (eigenlijk gewoon een Amerikaans dutje), dus wil haar niet wakker maken De nap zal niet heel anders gaan dan een nederlands slaapje, alleen duurt deze nu al 2,5 uur! Iedereen is hier een beetje moe. Eén van de meiden uit onze groep is vandaag jarig, dus we zijn ’s nachts met z’n allen uitgegaan. En ja, dan ben je vaak niet voor 3 uur thuis. Maargoed dat geeft ook niet, maak hier nachten van minstens 10 uur, dus die achterstand slapen we er wel weer bij. Door de hitte ben je aan het einde van de dag echt kapot en voelt 20.00u als minstens als 23.00u. Maar daar zal ik jullie verder niet mee lastig vallen, want zo zielig ben ik niet (klein beetje maar, want moet jullie toch wel allemaal missen)

Vrijdagmiddag heb ik mijn eerste Beliziaanse (?) teaparty gehad. Een ideetje van Rhondine (onze mentor)! Onder genot van een flink glas ice-tea (het plan om eerst hete thee te drinken heeft ze gelukkig op het laatste moment bijgesteld) brownies en torillachipjes met kaasdip, zouden we gaan praten over de geschiedenis van Belize. Nou ik kan je vertellen, dat hebben we gedaan! Een gepensioneerde geschiedenisleraar was uitgenodigd om ons eens goed te informeren over dit onderwerp. Goeie grutjes, 2 uur later, na alle ‘Maya en Spanjeverhalen’, was hij net bij het gedeelte beland dat Belize een kolonie van Engeland werd. Kortom nog een paar tientallen jaren te gaan. Arme wij; oververhit en glibberend op ons stoeltje, wachtend tot we in de 21e eeuw zouden belanden. Het was een prima man hoor, hij wist echt alles, echt alles (tot de datum, haast de tijd nauwkeurig dat een bepaalde politicus voedselvergiftiging kreeg en het loodje legde). Niet de details waarbij je denkt: Tjonge wat ben ik toch ontzettend blij dat ik dat nu toch weet. Het was dus meer een hoorcollege dan een feestje, maar ach ik zal weer niet zielig gaan doen want jullie weten; dat ben ik niet.

De weekeindes zijn toch wel het leukst want dan doe je de ECHTE leuke dingen. Zaterdag zijn we met de hele groep en Rhondine naar twee verschillende plaatsen geweest. Eerst naar de ‘Butterflie-farm’, deze bleek midden in het Regenwoud te zijn. Met een busje en een gids reden we over hobbelige zandpaadjes langs de supermooie natuur. Verschillende groene vogeltjes en Amish-mensen gezien. Amish-mensen zul je misschien denken… Ja echt waar, er leven hier in Belize twee hele religieuze groepen waaronder de Amish. Zo apart om midden in de Jungle deze mensen tegen te komen. Niet heel moeilijk om je zo helemaal te isoleren van de buitenwereld en je traditie vast te houden, wat een gesloten groep zal dit zijn. Maargoed …. de vlinderboerderij (klinkt heel vreemd zo) was niet heel erg bijzonder. Een schuurtje vol met (uitaard hoe raadt je het zo) een heeeeeeleboel vlindertjes. Maar wat zo ontzettend leuk was; de ‘butterfly farm’ wordt beheerd door twee Nederlanders. Eerst had ik ’t helemaal niet door, dat de man die ons verwelkomde en ons het één en ander vertelde een Nederlands was. Tot ik opving dat zijn vrouw ‘Tineke’ heette, verbaasde me dat even. Net voor we de plek wilde verlaten kwam Tineke naar onze groep toelopen en zei: Who is the drop-person? Toen viel bij mij eindelijk het kwartje. Ik had het kunnen weten als ik hun naam had gehoord; Jan en Tineke Meerman, kan het nog Nederlanders. Had niet gedacht dat ik het zo kon waarderen om even Nederlands te kunnen spreken, gewoon eventjes geen Engels, maar zonder te veel na te denken lekker kunnen kletsen. Triest, maar na twee weken merkte ik dat ik eventjes moeite had om over te schakelen naar het Nederlands. Ik spreek en hoor gewoon alleen maar Engels, alleen als ik Ernst Jan even over de telefoon spreek praat ik Nederlands. Gaat nog wat worden als ik terug ben; hopelijk zonder een Amerikaans accent ;-) Misschien zoek ik Jan en Tineke wel een keer op, ben ook wel erg benieuwd naar hun ervaringen en leven hier.
Later op de dag zijn we met het busje en de gids naar een grot gegaan. De grot lag in het water, dus met verschillende kano’s hebben we de grot van binnen gezien. We hadden lichten bij ons dus het was niet helemaal pikdonker. Vroeger werden deze grotten gebruikt door de maya’s voor bepaalde gebruiken en ritualen (geen picknick ofzo, het waren vrij lugubere over het algemeen) . De gids wees iets aan wat een schedel zou zijn (ik kon het er niet echt uithalen) en nog een aantal potten ergens op een hoog gedeelte in de grot. Het was wel erg mooi, vooral het watertje voor de grot, met de lianen en oude bomen daarom heen.
Naast de grot stond een huis waarvoor een aapje liep. De aap zat wel vast, het was geen wild dier, maar wel op zo’n manier dat deze genoeg bewegingsruimte had. Mango was zijn of haar naam, echt een troeteltje gewoon. Had ‘m bijna meegenomen ;-) maarja ik alleen maak al genoeg rommel in mijn kamer dus misschien is het maar beter zo.

Je kunt heel veel zeggen maar Belize is echt een prachtig land. Ben hier nog maar twee weken, maar heb nu al ontzettend mooie plekken gezien. Ik kijk uit naar de volgende pareltjes die ik krijg te zien. Wie weet volgende weekend !! (een bezoek aan een nieuw eiland staat op de planning)