Een lang relaxt 'weekend'

Maandagavond 10 november 2008

Het is weer maandag, dus het is tijd om weer een verslagje te doen van mijn weekend. Deze week heb ik wel een heel lang weekend gehad, of beter gezegd dat weekend heb ik genomen, van woensdag t/m zondag. Af en toe moet je jezelf even wat vrije tijd gunnen hoor ;-)
Het was namelijk zo dat ik in contact was gekomen met Marieke, ze is een Nederlandse, maar woont nu al drie jaar in Belize. Zij had het plan om van woensdag tot en met zondag naar Mexico te gaan en vroeg of ik zin had om haar te vergezellen. Die kans liet ik natuurlijk niet voorbij gaan. Na wat heen en weer gemail hadden we een plan gemaakt; we zouden elkaar in Belize city ontmoeten en samen richting Chatemal reizen (stad in Mexico niet ver over de grens). Vandaar zouden we wel zien waar we precies naar toe zouden gaan.
Op dit moment zit ik even te twijfelen of ik jullie een nieuwe ‘ilseactie’ zal toevertrouwen! Als jullie beloven me niet te hard uitlachen … en het niet te vaak zullen herhalen wanneer ik terug ben … Vooruit dan maar:
Alles liep goed, ik was al heel mooi op tijd in Belize City met de bus aangekomen en Marieke zat daar op het busstation al te wachten. Vanaf het begin hadden we elkaar veel te vertellen. Al snel kwam de bus richting Chatemal. Tussen de gesprekken door maakte Marieke zo’n opmerking van: je hebt wel je paspoort mee he… ! < even stond de tijd stil> Neeeeeeee toch!! Ik zakte op dat moment echt heel erg ver onder de grond, tot het diepste der diep …. M’n paspoort, gewoon helemaal straalvergeten, nooit meer aan gedacht! Alles had ik mee: zelfs de zonnebrandcrème, de anti-muggenspray, m’n mp3 speler, tot de oplader van de telefoon toe. Maar heb toch nooit meer aan dat stomme boekje gedacht…..
Maargoed Marieke vatte het toch mijn allergrootste opluchting heel goed op: Ze zei heel luchtig: ‘Nou dan gaan we toch naar San Pedro!’ (één van de eilanden waar ik al geweest was). Zo gezegd, zo gedaan! We hopten uit de bus (het had geen zin om tot de grens met mexico in de bus te blijven zitten, dan hadden we toch weer kunnen omkeren) en gingen wachten op een bus terug naar Belize city. Gelukkig kregen we een lift van een aardige vent en al snel waren we bij de watertaxi, die ons weer naar San Pedro bracht. Aan het begin van de middag kwamen we daar aan. Het zonnetje lachte ons al toe! Het was even zoeken naar een beetje betaalbaar hotelkamer die nog een klein beetje luxe bevatte, maar dat kwam gelukkig goed! Hebben onze spullen in de kamer gedumpt en zijn naar het strand gegaan.
De dagen zijn eigenlijk voorbij gevlogen: ’s morgens gingen we bij de bakker langs voor een ontbijtje, daarna spendeerden we heel wat tijd aan het water in het zonnetje, en tussendoor hebben we heel veel gewinkeld. Het is lang geleden dat ik zo gewinkeld heb, ik ging helemaal los :p !! Gelukkig deed Marieke leuk mee, die ook een hele nieuwe garderobe heeft ingeslagen. De spulletjes waren allemaal zo leuk en zo goedkoop, kon het echt niet allemaal laten hangen. Heb mezelf verwend met een nieuwe bikini, drie paar nieuwe slippers, een zwemshort, ohw en nog een enkelbandje .. en volgens mij ben ik dan nog niet helemaal. Maar zal jullie alle winkel-details besparen, kan er in ieder geval weer even tegen aan.
Eén ding is wel zeker: Er zijn te weinig vrouwen op San Pedro! Marieke en ik hebben heel wat getrakteerd gekregen. Waren we even rustig een lunch aan het eten, kwam de barman weer aan met twee biertjes die we van één of ander persoon kregen (jammer dat ik niet van bier hou). Als je geluk hebt zijn de mannen te verlegen om zich te vertonen, maar soms komen ze bij je aan tafel zitten (in zichzelf uitnodigen zijn ze heel goed) en kom je er de eerstkomende tijd ook niet snel vanaf. Maar heb me in ieder geval erg goed vermaakt die dagen.

Zaterdagmorgen ben ik vroeg vertrokken uit San Pedro. Ik had namelijk een uitje met de studentengroep naar ‘the Belize Zoo’, wat ik absoluut niet wilde missen. Het is maar een hele kleine dierentuin, maar onder begeleiding van een gids maakten ze er wel iets bijzonder van. Al die dieren kennen de gids en komen te voorschijn, natuurlijk hopend op iets lekkers. ‘Junior’ the Jaguar liet zich door het gaas door iedereen aaien. Wat een prachtig dier! Alle dieren in de dierentuin zijn te vinden in Belize, dus je vind er geen ijsberen ofzo. Ook was het oppassen voor één van de tapirs, die een gewoonte te bleek te hebben bezoekers te begroeten met een verfrissende urinestraal als ze te dichtbij kwamen.
Tussen de dagwandeling en de avondwandeling zaten een paar uurtjes verschil, dus het plan was om een plek te zoeken om te zwemmen. Met de Galen schoolbus gingen we richting de rivier. Eén of andere persoon had de buschauffeur uitgelegd hoe hij het beste bij de rivier kon komen, alleen had die man er niet bijgezegd dat hij er al maanden niet geweest was. Het pad was helemaal dichtgegroeid. We hebben zo ontzettend gelachen! Ernesto, onze buschauffeur is echt zo van ‘jullie zeggen waar je heen wil en ik rij jullie er naar toe, no matter what’. Hoe dicht de begroeiing ook was, hoe laag de bomen ook hingen, hij gaf niet op en hij reed rustig door met de bus. De takken schraapten langs de bus en we hadden allemaal echt het idee: wanneer komen de takken door de ramen en hoe komt die bus er straks uit te zien :O ? Halverwege zag de buschauffeur wonderbaarlijk genoeg toch in dat dit niet helemaal werkte en heeft hij met heel veel moeite de bus gekeerd. Was weer een heel avontuur! Later hebben we een andere weg gevonden om bij de rivier te komen.

’s Avonds weer terug in de Zoo was ook erg spectaculair, we zouden een nachtwandeling maken door de dierentuin waarbij we weer andere dieren te zien kregen dan overdag. Voordat we het park weer ingingen werden we eerst begroet door de Boa die ons graag wilde knuffelen. Na even een paar seconden te twijfelen heb ik de slang ook in mijn nek genomen en het viel me reuze mee. Had niet verwacht die ie zo koud zou aan voelen, wel een hele gave ervaring. De nachtwandeling zelf was ook super; de uilen met hun grote ogen, de grote arend, de meurende everzwijnen (daar sloeg je neus echt van dicht) en bovenal het overweldigende gebrul van de ‘howler monkeys’ (een oorverdovend en angstaanjagend geluid: zie video onderaan). ’s Avonds zijn we teruggegaan naar Log Cab inns, eindelijk weer een nachtje in mijn ‘eigen’ bed.

De weken vliegen nu voorbij, iets meer dan een maand en dan ben ik weer terug in Nederland.
Wordt dus nog even goed plannen welke dingen ik echt nog graag wil bezoeken hier voor ik weg ga.