Op naar Placentia!

Dag lieve iedereen, Zondagavond 2 november 2008

Na een heel aantal uurtjes vandaag in de bus te hebben gespendeerd, ben ik weer heel huids ‘thuis’ gekomen. Best aardig gebruind ( :D ) en flink afgekoeld zit ik nu voor mijn laptop te bedenken hoe ik mijn weekend in Placentia ga beschrijven. Zit hier serieus in mijn fleeche-trui in de studieruimte, het is zo afgekoeld vanavond (en dan zat ik ook nog eens met een kort rokje en een topje in een bus waar de ramen wagenwijd open stonden). Maar ben volgens mij echt niks veel meer gewend, gaat nog wat worden in december, ik heb me nu al aangepast aan het tropische temperatuurtje hier. Alle belizearen klagen dat het zo koud is, maar echte kou hebben ze nog nooit gevoeld volgens mij….
Maar ik ben dus naar Placentia geweest, een klein toeristisch stadje aan het water beetje in het zuidoostelijke deel van Belize. Dit keer ben ik niet met mijn multiculti-studentengroepje op pad gegaan, maar met twee landgenootjes. Waar een weblog wel niet goed voor kan zijn! Ik zag dat Danielle net als ik in Belize zit en heb haar een berichtje via de weblog gestuurd met de vraag of ze het leuk vond om een keer wat te ondernemen. En zo is het balletje een beetje gaat rollen. Zij had het plan om met een groep naar Placentia te gaan om daar Halloween te vieren en dat leek mij ook wel een goed idee. Met een dikbepakte tas vertrok ik vrijdagmorgen om 7 uur naar de bus. Het was een fikse tocht; met de bus van San Ignacio naar Belmopan, naar Dangriga, naar Indepence en daar een boot genomen naar Placentia. Mijn Nederlandse (on)geduld heeft weer een flinke test ondergaan tijdens de heen- en terugreis. Van bushaltes hebben ze hier in Belize sowieso nog nooit gehoord, een busschema is in geen velden of wegen te bekennen (What to do? je vraag tien mensen op straat en in winkels naar de vertrektijd van de volgende bus en neemt daarvan het gemiddelde .. want ze roepen allemaal wat anders). En vervolgens ga je er een half uur eerder langs de weg staan, want op één of andere manier is de bus die je nodig hebt altijd net weer vertrokken en de volgende komt als je geluk hebt een uur later. Maargoed ik ben aangekomen in Placentia en ook weer teruggekomen in San Ignacio (6 uur heen en terug), dus ik mag niet klagen. Ben blij dat ik vanavond nog heb terug kunnen komen, want was veel te bang om in Belmopan te stranden en er achter te komen dat de laatste bus om 19.00 was vertrokken.
Maar nu weer genoeg geklaag (mag me graag een beetje aanstellen, dat weten jullie natuurlijk), want heb het erg leuk gehad in Placentia. Veel nieuwe leuke en gekke mensen tegengekomen. Op de heenweg in de boot richting Placentia kwam ik aan de praat met de Italiaan Fabritzio uit Mexico-city en heb daar de eerste uurtjes van de middag mee opgetrokken. Echt een gezellig figuur en hij had zo’n grappig Italiaans accent in zijn Engels. Aan het einde van de middag belde Danielle dat zij en Sam (haar huisgenoot) waren aangekomen in het stadje. Zonder enige moeite hadden we een hotelkamer gevonden voor een prikkie. Zij waren meegekomen met een groep Amerikanen die allemaal in een bepaalde organisatie zaten, was wel een groep van 30 mensen minstens. Wanneer je in die organisatie zit, doe je twee jaar ontwikkelingswerk, leef je van heel weinig geld, familieleden mag je het eerste jaar niet zien, je moet zelfs een belofte afleggen dat jij je aan de regels zult houden: het is wel een tikkeltje extreem allemaal. Een deel van die groep zat in hetzelfde hotel als wij; hele bijzondere mensen waren het, maar wel grappig om te zien hoe anders mensen kunnen zijn!
Ik kende Danielle en Sam helemaal niet, maar we hebben vanaf het begin wat afgepraat. Echt gezellig en heerlijk om weer even mijn eigen taaltje te spreken. Het bindt je toch wel als je uit hetzelfde land komt!
’s Avonds eerst lekker gegeten in een restaurantje en daarna naar het Halloween feest geweest op het strand verkleedt als scary Ilse :D (die imitatie gaat me toch altijd het beste af: had helaas geen ander kostuum). Het had een leuk sfeertje zo aan de zee, een heeele enthousiast DJ die haast nog meer danste dan de rest van de feestgangers en alle gek geklede mensen, de één nog gekker dan de ander.
De rest van het weekend gewoon een beetje rustig aangedaan; lekker van het zonnetje genoten terwijl we in de strandstoelen over het water uitkeken. Heb me prima vermaakt met Danielle en Sam! We gaan vast nog wel een keer wat samen ondernemen.

Inmiddels is het al weer redelijk laat en ik ben het typen een beetje zat. Volgende keer weer nieuwe avonturen van Ilse in Belize! Allemaal een hele fijne week :D