Weer nieuwe belevenissen in San Ignacio

Zondag, 6 oktober 2008

Tjonge wat ben ik toch ontzettend geliefd hier, alleen wel door de muggen helaas. Voel me net een Jaguar (om het dan toch in de Belize-sfeer te houden) één en al vlek, lekker rood opgezet en jeukend !!. Welkom in de Jungle :-D
Het is ook mijn eigen schuld want muggenspray staat gewoon nog niet in mijn dagelijkse herinneringenboekje, net als bijvoorbeeld zonnebrandcrème. Ik zit wat dat betreft nog met mijn hoofd in Nederland, want wanneer heb je daar nou muggenspray of zonnebrandcrème nodig … met al dat mooie weer ;-) Voor die tijd denk je ‘Heb ik alles bij me ? ; telefoon, geld, camera, make-up tasje (:-P)’, maar natuurlijk nooit die verrekte muggenspray. Hopelijk leer ik het nog voor december…

Maar welkom in de Jungle is echt niet alleen negatief bedoeld, want het is echt een prachtig gebied. Vandaag is Nolan met een aantal van onze groep op pad geweest (Rhina, Jamie en ik)
Nolan is het vanalles-mannetje hier op het resort; barman, ober, tafelsjouwer, waterdrager, tv-fixer (ben hem nog steeds erg dankbaar), en als bijzaak is hij de grootste leugenaar die er is. Maar ja ik blijf ook in maar in zijn verhalen stinken (Ja ilse is nog steeds even goedgelovig). De ene keer vertelt Nolan dat hij hier bij het resort voor vijf jaar onbetaald moet werken als taakstraf omdat hij opzettelijk een hond heeft doodgereden met zijn auto (kan ook niet geloven dat ik daar intrapte), de volgende keer heeft hij vijf kinderen van vijf verschillende vrouwen (in het echt heeft hij maar drie kinderen bij twee verschillende vrouwen, valt weer mee he ;-) ) Maar je kunt erg met hem lachen en hij is erg aardig.
Hij heeft ons meegenomen na een vriend van hem die een soort Leguanenboerderij heeft (je weet wel, de grote reptielen). Het was nog wel een hele wandeling om bij de leguanenplaats te komen, een lange weg door haast onbewoond gebied. Uiteindelijk kwamen we uit bij een hangbrug over de rivier. Het water staat nu heel erg hoog dus we kregen net geen natte voeten toen we overstaken (alhoewel ik ook niet snel natte voeten had gekregen met mams hoge waterdichte bergschoenen). Vanuit de hangbrug hadden we wel een heel mooi uitzicht zo over de rivier.
Aan de andere kant van de rivier werden we begroet door wel een heel bijzonder dier. Nee het was geen jaguar, een orang-oetang of een ander bijzonder tropisch dier; het was een groot grazend varken :-D Haha, dat was nou wel het laatste wat ik verwacht had om tegen te komen. Geen idee wat het dier daar deed, op grazen na dan. Kom ik mijn beste vriendjes toch nog hier in Belize tegen!
Maar na nog een stuk gewandeld te hebben kwamen we aan bij de leguanenplaats. Echt geweldig! Ik wist niet dat die dieren zo goed konden klimmen, ze rennen gewoon verticaal de bomen in. Ook kunnen Leguanen goed zwemmen, iets wat ik ook niet wist. Ze zijn echt groter in omvang dan ik verwachtte, maar wel ontzettend mooi om ze van zo dichtbij te zien. Echt kleine draakjes zijn het, alleen spuwen ze geen vuur en verder zijn ze volledig vegetarisch. Je kreeg daar wel echt het idee van een boerderij want de kakelende kippen wandelden gewoon om de leguanen heen.
Na die bezoek het hele lange eind weer teruggelopen naar de stad. Jamie en Rhina gingen wat eten in een restaurant. Ik was eerst van plan de bus terug naar huis te nemen om daar wat te eten, maar Nolan nodigde me uit om bij zijn ouders wat te eten. Vond dit toch wel een mooie kans om meer van de lokale mensen te zien en ben meegegaan. De vis met rijst en bonen en aardappelsalade was prima te eten en zijn ouders waren aardige mensen. Ze hingen heel relaxt voor de televisie, dus zo heel veel verschilt de cultuur hier nou ook weer niet altijd.
Dit was mijn dag wel zo’n beetje.

Gisterenmorgen even lekker alleen op pad geweest. Het is leuk om met een groep te zijn en met elkaar dingen te ondernemen, maar vind het ook heerlijk om gewoon af en toe mijn eigen gang te gaan. Geen Engels gebabbel aan mijn hoofd of rekening moeten houden met anderen, maar gewoon lekker doen wat je zelf wil. Ik ben naar Cahal pech gegaan, een archeologische Maya-plaats net als Xunantunich waar ik in de eerste week was. Cahal Pech is alleen wat kleiner en heel dichtbij, want ik kon er lopend heen. Kon, want ik kreeg een lift van Hector, de vriend van de eigenares van Lod Cab inn.
‘k Zou eerst met Towny, één van de Amerikaanse meiden gaan. Maar toen ik om 8.00 bij haar op de deur klopte, deed ze open met een heel duf gezicht, twee hele blauwe wallen en een hese stem. Toen wist ik natuurlijk genoeg: Die blijft thuis! Ja af en toe heb ik echt een hele toekomstvoorspellende vaardigheid.
Heb me prima vermaakt bij Cahal Pech; een praatje met één van de tuinmannen gemaakt, rustig rondgelopen, geklommen en natuurlijk uitgegleden. Mijn sportschoenen konden geen weerstand bieden tegen de gladde met mosbegroeide stenen. Maar ach je moet maar zo denken; je kunt beter uitglijden op een mooi maya-plateau dan op een saaie asfalt weg, dat kun je altijd en overal doen. In één van de maya-vertrekken zaten vier vleermuizen rustig een dutje te doen, ook die dieren had ik nog nooit van zo dichtbij gezien. En er lag een dood vogelspinnetje ergens, gedood door één van de tuinmannen dacht ik. Zonde want ze doen verder niks.

Heb weer hele mooie plekken in Belize gezien. Ik kan echt niet wachten nog meer mooie dieren te zien!